[30-10 t/m 29-11]

EXPOSITIE SJER JACOBS

In Middelburg is Sjer Jacobs bekend als de maker van het kussende meisje op de Vismarkt

Sjer Jacobs genoot een opleiding tot docent Tekenen en Handvaardigheid aan de Docentenopleiding te Sittard en studeerde vervolgens aan de Stads-academie van Maastricht om vrij kunstenaar te worden. Zijn werk heeft echter nooit een academisch karakter gekregen. Hoewel hij zich nooit opzettelijk wilde onderscheiden van de verschillende stromingen in de hedendaagse kunst is het onmogelijk om hem bij een daarvan in te delen.  Wil men zijn werk toch in een kader plaatsen dan kan dat worden gekarakteriseerd als expressief-figuratief.  Zijn beelden en schilderij-en zijn figuratief, maar niet realistisch. Het werk is expressief, maar op zo’n eigen wijze dat het werk in één oog-opslag uit duizenden is te herkennen.  Mensen vormen zijn belangrijkste inspiratiebron. Hij beeldt mensen uit in hun dagelijkse leven, hoe mensen kijken, hoe ze zich gedragen en weet ze daarbij op karakteristieke wijze te raken.

EXPOSITIE YVONNE CUP

Yvonne Cup Nadat zij in 1991 in Sittard haar lesbevoegdheid Tekenen en Handvaardigheid heeft behaald vestigt Yvonne Cup zich als beeldend kunstenaar in Tegelen. Zij werkt in klei en maakt zeefdrukken, maar legt zich voornamelijk toe op schilderwerk. Aanvankelijk olieverf, later acryl. Haar schilderijen vallen op door het heldere, resolute kleurgebruik en de ogenschijnlijk vormeloze vlakken. Krachtige lijnen markeren figuratieve elementen, zoals een tafel, bloemen, menselijke gestalten of de suggestie daarvan. Vrijwel nooit zijn ze compleet en zelden staan ze op de plek waar wij ze verwachten. Perspectief en realiteit staan op gespannen voet met elkaar. De tegenstelling tussen abstract en figuratief is niet relevant; het is niet Yvonnes bedoeling een concrete voorstelling te maken. Haar schilderijen gaan over ruimte. Eigen innerlijke ruimte, ruimte die je pakt door voor een ander te denken, ruimte die anderen je afnemen door hun verwachtingen op te dringen. Buiten het atelier is dat een voortdurende worsteling. Yvonne: ‘Het is ook niet zo makkelijk, tenminste voor mij niet, om je ruimte in te nemen. Dat kan heel beangstigend zijn, maar daar wil ik het juist niet over hebben. Het gaat niet over die beklemming, niet over die angst, die benauwenis. Ik zoek het bevrijdende, ik wil vreugde en blijdschap brengen. De wereld een beetje mooier maken. Als later bij mijn graf iemand staat die zegt dat hij veel vreugde heeft beleefd aan mijn schilderijen, dan mag ik tevreden zijn.’