Ik ben geboren in 1965 te Oostende. Op mijn negentiende kon ik geen studierichting kiezen en was bovendien schoolmoe. Op een donkere herfstavond sprak ik mijn radeloosheid omtrent mijn toekomst uit t.o.v. mijn vriend die me zei dat ik beter iets kon doen dan te wachten op Godot. Het is niet dat ik toen niets om handen had, we hadden net samen een kafee overgenomen, maar ik had wel dat gevoel. Hij begreep dat en zei dat ik desnoods zandkastelen moest maken. Ik was razend maar pakte een zaklamp en schop en vertrok naar het strand. Hoe het kasteel dat ik die avond maakte eruit zag weet ik niet meer. Maar ik kalmeerde en ging de volgende dag mijn eerste pak klei kopen. “Je hebt het in je vingers “, zeiden de mensen. En ik dacht: “Wat erin zit moet eruit” . Ik had mijn wereld gevonden.
Ik maak enkel figuratief werk. Naar realisme streef ik niet.
Integendeel, door te spelen met verhoudingen kan ik sterker gevoelens en
standpunten uitbeelden. Bij het kleuren gebruik ik enkel oxides.

Eerst is er het beeld dat op een intuïtieve manier tot stand komt. Daarna maak ik de link naar mijn eigen leven.

In de loop der jaren heb ik een aantal thema’s die een belangrijke rol spelen in mijn leven kunnen blootleggen:
Het wachten, beschouwen en de rust in het niet-doen : zo verklaar ik de vele figuren op een bank.
Het nadenken, studeren: dit zijn de vele beelden met boeken. Soms kan veel nadenken en zoeken in het informatieaanbod belastend zijn, soms net bevrijdend.
Het contact zoeken met het leven, de bron: ik gebruik de vogel en de vis als symbool hiervoor.
Het omgaan met het onbewuste. Dit zijn voor mij de figuren op een stier, paard, ram, …
Het leven vanuit d buik of vanuit het hoofd. Ik maak dikwijls beelden met grote hoofden of kleine maar dan met een heel groot lichaam.
Het aarden: hierbij maak ik figuren met stevige benen of/en grote voeten.
Het zoeken naar evenwicht en rust tussen het mannelijke en het vrouwelijke: ik geregeld beelden van koppels, van vrienden of families.