Henk Erkelens is opgeleid aan de Vrije Academie te Den Haag. Met zijn werk dat bestaat uit gemengde technieken op paneel wil hij de schoonheid van het vergankelijke laten zien. Want dat is wat de eeuwigheid benadert. De vergankelijkheid met steeds in zich besloten, het nieuwe begin, de eeuwigdurende kringloop. Zand en klei ontstaan na vele eeuwen, is miljoenen jaren oud. Het is de laatste vorm, na klei komt er niets meer. In klei hebben mensen zich altijd uitgedrukt. Er staan vingerafdrukken in van mensen uit een ver verleden. Klei is het symbool van vergankelijkheid. Maar klei zelf vergaat niet. Klei vereeuwigt.
In zijn abstracties gaat de kunstenaar een discussie aan met de tijd, hij roept de aantasting een halt toe, fixeert de erosie en doet de kleuren bevriezen. Het werk dwingt tot nadenken, het geeft een minimale aanzet tot poëzie en leidt een daarvoor ontvankelijke toeschouwer tot bespiegelingen over het wezen der dingen en de sporen van leven die in de materieverborgen liggen.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.