Dinie Nomden (1948) tracht in heer werk de schoonheid van verweerd oud marmer te vertalen naar een nieuwe denkbeeldige werkelijkheid. Door de speciale vormgeving in lange panelen, ontstaat een beeld, dat in haar optiek erg dicht komt te liggen bij rijen marmeren zuilen. Ook haar bronzen sculpturen hebben een uitstraling, die schijnbaar moeiteloos aansluit bij haar schilderwerken.