De galerie startte aan de Turfkaai, later werd de expositieruimte aan de Vismarkt toegevoegd. De ruimtes zijn verbonden door een prachtige beeldentuin. Het 25 jarig bestaan vindt plaats in een jaar waarin we met z’n allen veel thuis zijn. Afstand van elkaar moeten houden. En galeriebezoek lastiger is. Natuurlijk zijn we er ook nu voor de kunstliefhebber. Kunst is inspirerend, het is emotie, genieten van schoonheid en verstilling en het kan je laten glimlachen of een hart onder de riem steken. Dat willen we niemand onthouden, zeker nu niet. Op afspraak is het mogelijk om werk te komen bezichtigen. En wij plaatsen graag op verzoek werk in de etalage. Daarbij komen we tijdens het 25 jarig bestaan ook graag online naar u. In de komende periode gaan we goed aandacht besteden aan de website, facebook, instagram en pinterest. Om te beginnen nu 25 jaar galerie in 5 vragen voor Lia Hector om te beantwoorden.

Met welk idee ben je 25 jaar geleden de galerie gestart?

Dat ik met de galerie ben gestart is min of meer toeval. Door mijn interesse voor toegepaste kunst wilde ik daar iets mee gaan doen. De T van GALERIE T komt daar vandaan. De Middelburgse kunstenaar Juul Kortekaas maakt toegepaste en vrije kunst. Samen hebben we de eerste expositie in de kelder ingericht. Het is dubbel leuk Ilja, dat dit interview nu 25 jaar later plaatsvindt bij jou in de huiskamer voor een prachtig 3-luik van Juul Kortekaas.

Al snel groeide de keldergalerie door naar onze woonkamer op de parterre en vervolgens via de tuin naar de panden aan de Vismarkt. Wij wonen deels in de galerie, waardoor het hele gezin altijd bij de galerie betrokken is geweest. De galerie is voor Bert en mij een manier van leven geworden. Iedere expositie is voor ons weer een apart avontuur. Nu Bert thuis is doen we de galerie samen en zijn we er allebei enthousiast voor.

Al 25 jaar lang boffen wij met de kunstenaars die op onze weg zijn gekomen. Van iedere kunstenaar leer ik wat, want zelf heb ik geen kunstopleiding genoten. En een betere opleiding dan een persoonlijke cursus van de kunstenaars zelf bestaat volgens mij niet. Iedere kunstenaar is immers uniek  in techniek, beleving en uiting. Helemaal ging ik met de kunstenaars de diepte in als ik een reportage over hen maakte voor het glossy blad Vivace in de rubriek ‘Kunstspot’. Ik heb dat tien jaar gedaan.

Dat de galerie landelijke bekendheid heeft gekregen was een kwestie van geluk. Naast dat ik de eerste jaren flink geïnvesteerd heb in advertenties in de landelijke kunstbladen kwam ik al vrij snel in contact met Pasman Art Communication uit Amsterdam. Ik had een geweldige klik met Ewold Pasman, de directeur. Hierdoor kreeg ik de top aan kunstenaars in de galerie en kwamen er geweldige projecten op mijn weg. We hebben samen spraakmakende exposities georganiseerd, o.a. de expositie bij het internationale World Waterforum in Den Haag.

Ook van groot belang voor de galerie was de start van de Kunst- en Cultuurroute Middelburg. Trouwens niet alleen voor de galerie, maar voor de hele stad. De route past prachtig in het monumentale van Middelburg. De goede opzet van de route met zijn thema’s heeft er voor gezorgd dat er steeds meer ateliers en galeries in Middelburg bijkwamen waardoor Middelburg steeds meer galeriepubliek weet te trekken.  

2.  Wat heeft het je gebracht?

Voorafgaand aan de galerie heb ik 15 jaar voor Terre des Hommes gewerkt, zowel landelijk als regionaal. In de kelder van ons huis had ik een winkeltje voor Terre des Hommes. Dit waren jaren die mij veel gebracht hebben en ik zou ze niet hebben willen missen. Ik zou daar ook niet mee gestopt zijn als we geen verhuisplannen hadden gehad omdat Bert ver buiten Zeeland ging werken. Uiteindelijk zijn we niet verhuisd en stond het keldertje leeg en ben ik daar de galerie begonnen.

De ervaringen die ik in mijn Terre des Hommesjaren heb opgedaan kon ik ook weer goed gebruiken voor mijn werk in de galerie. Misschien dat ik er wel de nijging aan heb overgehouden me nu soms teveel maatschappelijk met mijn omgeving te bemoeien. Maar het is mooi als je in de gelegenheid bent om naast werk ook maatschappelijk actief te zijn. Dit maakt je leven veel completer en ik denk wel dat ik dit van mijn moeder heb.

Op het moment dat ik met de galerie begon was ik 41. Jij en Vincent studeerden in Rotterdam en het was een mooi moment om een zelfstandige onderneming te beginnen, want dat is een galerie ook. Een onderneming waar dan wel de nodige passie voor kunst en mensen nodig is. Bovendien is een galerie geen winkel. Je staat zowel in dienst van de kunstenaars voor wie je exposities organiseert als in dienst van kunstliefhebbers, die naar kunst komen kijken.  De maandelijkse kunstroute is echt een voorbeeld van dat laatste. Natuurlijk moet een galerie voor de galeriehouder en de kunstenaars rendabel zijn, maar mensen die niets kopen moeten voor de galerie net zo belangrijk zijn om kunst op te snuiven als de kopers.

Ikzelf vind het heerlijk om in een lege galerie met de kunst bezig te zijn. Dan beleef ik echt de kunst zelf. De kunstenaars en het werk dat ik van een kunstenaar selecteer zijn de ziel van de galerie. Dat maakt een galerie ook echt uniek. Als de galerie open is ben ik er voor de mensen. Het liefst laat ik de bezoeker eerst zelf de kunst beleven om vervolgens er met elkaar over te communiceren. Het met elkaar in gesprek gaan over wat men beleeft gaat niet alleen over werk wat  aanspreekt, maar ook werk dat andere gevoelens oproept. Het kijken en communiceren over kunst heeft ook tot doel om je kijk op kunst te verleggen. Zo blijft kunst je verrassen.

Wat voor Bert en mij de galerie ook bijzonder maakt, zijn onze atelierbezoeken in binnen- en buitenland en het op zicht brengen van werk. Wij komen zo op de meest verrassende locaties waar in onze ogen geen vakantie tegenop kan. Nu na 25 jaar organiseren we minder projecten en zijn we selectiever in de ontvangst van groepen, die altijd op een aangeklede thee konden rekenen. Toch was één van mijn hoogtepunten altijd wel het ontvangen van groepjes schoolkinderen. Ik vond het dan altijd leuk om iets te bedenken en te vertellen over allerlei kunstvormen. Van toegepaste kunst tot conceptuele kunst, zoals in de Vleeshal. Ik deed dit dan ook altijd met een voorbeeld.

In de eerste jaren heb ik samen met Fred van Duivenvoorde de maandelijkse Kunst- en Cultuurroute Middelburg opgestart. Het was het idee van Fred om een maandelijks thema te bedenken. Dat was echt ook een belangrijk deel van het succes van de route. Samen met Hans de Kuijper heb ik o.a. het thema “Middelburg VOLkoren” opgezet. Mijn rolletje was daarin klein en van Hans groot, maar wat was dit leuk, juist omdat ik totaal geen verstand van koren had was dit voor mij een grote verrassing. Wist je dat er meer koorleden zijn dan voetballers? Daarnaast kwamen er een poëziezondag, een muziekzondag, een filosofiezondag, kind en kunst, kunst in de openlucht, een boekenmarkt en ga maar door.

3. Hoe ben je het afgelopen jaar met corona omgegaan.

Naast het besef hoe ernstig deze periode op verschillende manieren voor mensen en de economie moet zijn is 2020 voor mij een jaar tot een nieuw zelfinzicht geweest. Het was ook ineens fijn om het rustiger aan te doen en afstand te nemen van sommige dingen. Ik kwam erachter dat het ook wel goed voor mij was. Met periodes zijn we met een groen/roodschuifje open gegaan als dat mocht  met het toelaten van 2 personen. Ook heb ik gezocht naar positieve afleidinkjes omdat anders het woord corona bezit van je hoofd gaat nemen. Vooral iets samen doen op afstand is fijn. Zo had Ad Arma een te gekke foto gestuurd met hemzelf voor een schilderij en een doorgeschilderd mondkapje.  Ik kreeg hierdoor direct de inspiratie om kunstenaars te gaan bellen en te vragen of ze  ook niet iets wisten te bedenken en zo hadden we uiteindelijk een geweldige fotoserie in de galerie hangen en een levengrote poster van Sjer Jacobs voor het raam. Dit was weer even een positieve manier om contact met de kunstenaars te hebben. Een succes was ook om DE THUISKLEUTER – THUISLEERLING- THUISSTUDENT- THUISDOCENT uit te nodigen om op mijn facebookpagina te exposeren. Hiermee sneed het mes van 2 kanten. Ik vond het geweldig om er mee bezig te zijn en het gaf de creatieveling een doel om het ergens voor te doen. Nu denk ik nog even volhouden en dromen van de dingen die straks weer mogen.

4. Wat zijn je drijfveren om door te gaan?

Door corona was het ineens allemaal anders om open te zijn en daardoor ontdekte we dat het prima  is om alleen via de Vismarkt open te zijn en aan Turfkaai dicht. De Turfkaai is immers ook privéruimte en zijn we nu vrijer in wanneer we open gaan. Gelukkig ben ik door corona er op tijd achtergekomen dat door de galerie anders te organiseren het met minder energie en inzet ook goed kan zijn. Daarnaast heb ik om ervoor te zorgen dat we niet teveel belast worden vorig jaar mijn facebookpagina verwijderd. Achteraf misschien jammer, maar des te fijner dat jij dit nu toch weer voor ons oppikt. Wij hebben er op het moment heel erg veel zin in en door onze privacy aan de Turfkaai zijn we als het kan soms dagelijks open.

5. Welke trends zie je in 2021 in de kunst. Waar worden mensen blij van op het moment? 

Jaren geleden zag je het al in Berlijn en later ook hier dat fotografie en videokunst een grotere rol in de kunst zijn gaan spelen en dan vaak uitvergroot. Dit had toen al te maken met de mogelijkheden van computerbewerking. Tegenwoordig gebruikt bijna iedere jonge kunstenaar wel een digitale onderligger (beelden/objecten/schilderijen/grafiek) voor zijn werk. Grote schilderijen zijn fantastisch en daarvoor zie je wel dat de kunstenaar om uit te vergroten de beamer gebruikt om de 1^e contouren vast te leggen. De voorstudie vroeger op papier wordt nu gedaan op de computer, soms 3D en er dan digitaal overheen tekenen zodat je dan de schaal en diepte hebt.

Zo is het  beeldje van Rozenbottel 3D ontworpen op de computer, is er een 3Dprint van gemaakt en heeft de gieterij daar weer een mal van gemaakt om de beeldjes in een oplage te gieten. Vincent is de bedenker van het stripfiguurtje Rozenbottel die nu permanent in de galerie aanwezig is in de vorm van een beeldje en een stripreeks. Inmiddels heeft hij ook al een vriendinnetje: Stokroosje.

Veel bekende kunstenaars werken met objecten nu op deze manier  en zo zie je dat dit niet alleen met bronzen of gegoten beelden zo gaat, maar ook hot zijn de grote kleurrijke kunststof beelden. Het is echt interessant hoe nieuwe technieken de kunstwereld veroveren zo hebben wij nu van Sjer Jacobs de gelaserde cortenstalen wandobjecten en papercuts in de galerie en de kunststof beelden van Ottmar HÖrl.

En waar de mensen blij van worden op dit moment? Als ik de mensen hier in de etalage zie kijken roepen de beelden van Lut Brackx en Sjer Jacobs een glimlach op. Kunst is overigens meer dan er blij van worden, dan denk ik bijvoorbeeld aan ontroering of verbazing, maar als mensen iets willen kopen dan kiezen ze toch meestal voor iets om blij van te worden. Bij ons gaat werk altijd minimaal 1 week opzicht om toch zeker te weten dat de beleving van het werk in de ruimte goed is. Eigenlijk moet de sfeer van een schilderij van invloed zijn in de hele leefruimte. Wat je ook niet moet onderschatten zijn al die mensen die lessen volgen bij kunstenaars, ook het er iets meedoen is om blij van te worden. Vaak ook een mooie neveninkomst voor de beroepskunstenaar.